Yaşam destek sistemleri, doğal iyileşme süreçleri devreye girene veya bozukluğun altında yatan neden düzeltilene kadar hastanın yaşamsal işlevlerini sürdürmek için kullanılır. Yaygın olarak şu alanlarda kullanılırlar:
1. Yoğun Bakım Üniteleri (YBÜ'ler): Yoğun bakım üniteleri, ciddi veya yaşamı tehdit eden tıbbi durumları olan hastalara özel bakım sağlar. Yoğun bakım ünitelerindeki yaşam destek ekipmanları arasında vantilatörler, solunum tüpleri, intravenöz (IV) sıvılar, kalp monitörleri, defibrilatörler, diyaliz makineleri ve daha fazlası bulunabilir.
2. Acil Servisler: Kaza, travma veya akut hastalık durumlarında, daha ileri değerlendirme ve tedavi sağlanana kadar hastaların stabilizasyonu için yaşam destek önlemleri çok önemlidir.
3. Cerrahi Prosedürler: Genel anestezi veya karmaşık tıbbi müdahaleler içeren ameliyatlar sırasında yaşam destek sistemleri sıklıkla nefes almaya yardımcı olmak, kan basıncını korumak ve ağrı yönetimini sağlamak için kullanılır.
4. Uzun Süreli Bakım Tesisleri: Bazı durumlarda, kronik tıbbi rahatsızlıkları olan hastalar, hayati işlevlerini sürdürmek için mekanik ventilatörler veya besleme tüpleri gibi uzun vadeli yaşam desteğine güvenebilirler.
Farklı yaşam desteği biçimleri şunları içerir:
- Mekanik havalandırma :Bir makine, akciğerlere oksijen sağlayarak hastanın nefes almasına yardımcı olur.
- İntravenöz sıvılar :Sıvılar ve ilaçlar, hidrasyonu korumak ve gerekli besinleri sağlamak için doğrudan damara verilir.
- Nazogastrik (NG) tüple besleme :Sıvı beslenmeyi doğrudan hastaya iletmek için burundan mideye bir tüp geçer.
- Kardiyopulmoner resüsitasyon (CPR) :Kalp durması durumunda kalbin ve akciğerlerin yeniden çalıştırılması için göğüs kompresyonları ve suni solunum uygulanır.
- Defibrilasyon :Anormal kalp ritimlerini düzeltmek ve normal kalp atışını yeniden sağlamak için kalbe elektrik şoku verilir.
- Diyaliz :Yapay bir böbrek makinesi, böbrekler başarısız olduğunda atık ürünlerin ve fazla sıvının kandan uzaklaştırılmasına yardımcı olur.
Yaşam desteği kararları genellikle karmaşıktır ve etik, tıbbi ve kişisel hususları içerir. Hasta, ailesi ve tıp uzmanları arasındaki tartışmalar, yaşam desteğinin kapsamını ve süresini ve bunun hastanın değerleri, tercihleri ve yaşam kalitesi hedefleriyle uyumlu olup olmadığını belirlemede çok önemlidir.