- Tıp bilgisi: Pratisyen hekimlerin insan anatomisi, fizyolojisi, patolojisi, farmakoloji ve klinik prosedürler hakkında kapsamlı bir anlayışa sahip olmaları gerekir. Akut ve kronik hastalıklar, yaralanmalar, zihinsel sağlık sorunları ve koruyucu bakım da dahil olmak üzere çok çeşitli tıbbi durumları teşhis edip tedavi edebilmelidirler.
- İletişim becerileri: Pratisyen hekimler hastalarla, aileleriyle ve diğer sağlık profesyonelleriyle etkili bir şekilde iletişim kurabilmelidir. Dikkatle dinleyebilmeli, tıbbi bilgileri açık ve anlaşılır bir şekilde anlatabilmeli ve hastalarla iyi ilişkiler kurabilmelidirler.
- Klinik beceriler: Pratisyen hekimlerin fiziksel muayene, laboratuvar testleri ve tıbbi görüntülerin yorumlanması dahil olmak üzere çeşitli klinik becerilerde yetkin olmaları gerekir. Küçük cerrahi prosedürleri gerçekleştirebilmeli ve acil tıbbi bakımı yönetebilmelidirler.
- Problem çözme becerileri: Pratisyen hekimler tıbbi sorunları hızlı ve etkili bir şekilde tanımlayıp çözebilmelidir. Eleştirel düşünebilmeli, bilgiyi analiz edebilmeli ve baskı altında karar verebilmelidirler.
- Organizasyon becerileri: Pratisyen hekimler zamanlarını ve kaynaklarını etkili bir şekilde yönetebilmelidir. Görevlere öncelik verebilmeli, son teslim tarihlerini belirleyebilmeli ve son teslim tarihlerini karşılayabilmelidirler.
- BT becerileri: Pratisyen hekimler, elektronik tıbbi kayıtlar, hasta portalları ve teletıp platformları dahil olmak üzere çeşitli bilgisayar yazılımlarını ve sistemlerini kullanabilmelidir.
- Araştırma becerileri: Pratisyen hekimler en son tıbbi araştırmalar ve kanıta dayalı uygulamalar konusunda güncel kalabilmelidir. Yeni bilgileri eleştirel bir şekilde değerlendirebilmeli ve bunu klinik uygulamalarına uygulayabilmelidirler.
- Liderlik becerileri: Pratisyen hekimlerin sağlık profesyonellerinden oluşan bir ekibe liderlik edebilmesi ve motive edebilmesi gerekir. Hedefleri belirleyebilmeli, görevleri devredebilmelidir ve geri bildirimde bulunabilmelidirler.
- Çatışma çözme becerileri: Pratisyen hekimler hastalar, aileleri ve diğer sağlık profesyonelleri arasındaki çatışmaları çözebilmelidir. Müzakere edebilmeli, uzlaşabilmeli ve ilgili herkesin çıkarına en uygun çözümleri bulabilmelidirler.