1. Eklektizm:Bu dönemde Amerikan tıbbı eklektikti, bu da doktorların sıklıkla çeşitli tıbbi sistem ve uygulamalardan yararlandığı anlamına geliyordu. Eklektik hekimler, kaynağı ne olursa olsun, etkili buldukları herhangi bir çare veya tedaviyi kullanmaya inanıyorlardı. Geleneksel Avrupa tıbbının unsurlarını, Kızılderili ilaçlarını ve alternatif tedavileri içerebilirler.
2. Standardizasyon Eksikliği:Tıp eğitimi ve ruhsatlandırmanın standartlaştırılmaması, tıp pratisyenleri arasında çok çeşitli niteliklere yol açıyordu. Bazı doktorlar tıp fakülteleri aracılığıyla resmi eğitim alırken, diğerleri çıraklık veya kendi kendine çalışma yoluyla öğrendi. Eğitimdeki bu farklılık, farklı doktorlar tarafından sağlanan bakımın kalitesinde önemli farklılıklara neden olabilir.
3. Kan Alma ve Tasfiyeye Güvenme:Kan alma ve tasfiye (kusma ve ishal), doktorlar tarafından çeşitli rahatsızlıklar için kullanılan yaygın tedavilerdi. Bu uygulamalar, hastalıkların vücut salgılarındaki dengesizlikten kaynaklandığı ve fazla kan veya sıvının alınmasının dengeyi yeniden sağlayacağı inancına dayanıyordu. Bu yöntemler çoğu zaman etkisiz ve hatta zararlı olsa da o zamanlar geniş çapta kabul görüyordu.
4. Sınırlı Cerrahi Teknikler:Cerrahi prosedürler nispeten basitti ve artık rutin kabul edilen birçok operasyon ya yapılmıyordu ya da yüksek risk taşıyordu. Anestezi yaygın olarak mevcut değildi, bu nedenle hastalar ameliyatlar sırasında sıklıkla dayanılmaz ağrılara katlanmak zorunda kalıyordu. Enfeksiyon kontrol uygulamaları da yetersizdi ve bu da ameliyat sonrası enfeksiyon ve ölüm riskinin yüksek olmasına yol açıyordu.
5. Tıp Dergileri ve Topluluklarının Ortaya Çıkışı:Bu süre zarfında tıbbi bilgi ve araştırma bulgularının paylaşımına artan bir vurgu vardı. Doktorların gözlemlerini sunmaları ve birbirlerinden öğrenmeleri için platformlar sağlayan tıbbi dergiler ve topluluklar kuruldu. Bu, yeni tıbbi fikirlerin yayılmasını kolaylaştırdı ve tıp biliminin kademeli olarak ilerlemesine katkıda bulundu.
6. Hasta Bakımına Vurgu:Zamanın kısıtlı olmasına rağmen, birçok doktor hastalarına şefkatli bakım sağlamaya kendini adamıştı. Ev ziyaretleri yaptılar, hijyen ve sağlıklı yaşam konusunda tavsiyelerde bulundular ve ellerindeki bilgi ve kaynakları kullanarak acıları hafifletmek için ellerinden geleni yaptılar.
Genel olarak, 1860 yılında Amerikan tıp mesleği hâlâ gelişiminin ilk aşamalarındaydı ve uygulamalarının çoğu, günümüz standartlarına göre modası geçmiş kabul ediliyordu. Ancak gelecek on yıllar ve yüzyıllarda tıbbı dönüştürecek ilerlemelerin temelleri bu dönemde atıldı.