* Antik Yunan (Hipokrat): Vücuttaki dört sıvının (kan, balgam, sarı safra ve kara safra) ideal dengesi olarak sağlık. Dengesizlik sonucu oluşan hastalık. Hipokrat sağlığı etkileyen faktörler olarak çevreye, beslenmeye ve yaşam tarzına büyük önem verdi.
* Orta Çağ Avrupası: Sağlık, hastalığın yokluğudur. Odak noktası, altta yatan nedenleri anlamaktan ziyade semptomları tedavi etmeye yöneldi.
* 18.-19. Yüzyıllar: Sağlık öncelikle fiziksel refah açısından görülür. Tıp ve teknolojideki bilimsel ilerlemeler yoluyla hastalıkların iyileştirilmesine vurgu yapıldı.
* 20. Yüzyılın Başı: Hastalığın biyolojik nedenlerine ve tedaviye dayalı tedavilere odaklanan biyomedikal model ortaya çıktı.
* 20. Yüzyılın Ortası: Dünya Sağlık Örgütü (WHO), sağlığın daha geniş bir tanımını "yalnızca hastalık veya sakatlığın olmayışı değil, fiziksel, zihinsel ve sosyal olarak tam bir iyilik durumu" olarak önerdi.
* 21. Yüzyıl ve Ötesi: Sosyal, çevresel, psikolojik ve manevi faktörlerin önemini vurgulayan daha kapsamlı bir sağlık anlayışı gelişti. Sağlığın teşviki ve geliştirilmesi, sağlıklı yaşam ve önleyici tedbirler önem kazanmaktadır.
Sağlık artık fiziksel, zihinsel, duygusal, sosyal ve çevresel faktörlerin karmaşık bir etkileşimi olarak anlaşılmaktadır ve hastalıkların olmaması bunun yalnızca bir yönüdür.