Önde gelen hemşirelik teorisyenlerinden Patricia Benner, "klinik yeterliliğin aşamaları" ve "acemiden uzmana" yolculuğuna ilişkin çalışmasında kişisel bilgi kavramını araştırdı. Benner, hemşirelerin deneyim ve uzmanlık kazandıkça, hasta bakımı durumlarına ilişkin teknik beceri ve bilgilerin uygulanmasının ötesine geçen derin bir anlayış geliştirdiklerini savundu. Bu kişisel bilgi, hemşirelerin karmaşık kararlar vermesine, hasta ihtiyaçlarına sezgisel olarak yanıt vermesine ve bütünsel, kişiselleştirilmiş bakım sağlamasına olanak tanır.
Hemşirelik teorisinde kişisel bilginin temel özellikleri şunlardır:
1. Öznellik :Kişisel bilgi, hemşirenin kendine özgü bakış açısına ve deneyimlerine dayanır. Objektif veya genellenebilir değildir, daha ziyade bireysel hemşirenin olay ve durumlara ilişkin yorumundan etkilenir.
2. Anlatım Formu :Kişisel bilgi genellikle hemşirelerin deneyimleri hakkında paylaştıkları anlatılar veya hikayeler yoluyla ifade edilir. Bu hikayeler hemşirelik uygulamalarının karmaşıklığı ve hemşirenin düşünce süreçleri hakkında fikir verir.
3. Bağlama Bağlı :Kişisel bilgi, hemşirelik bakımının özel bağlamından büyük ölçüde etkilenir. Hastanın durumunu, sağlık bakım ortamını ve bakımı etkileyen sosyal ve kültürel faktörleri dikkate alır.
4. Dinamik :Kişisel bilgi statik değildir ancak hemşireler daha fazla deneyim kazandıkça ve hastalarla, meslektaşlarıyla ve sağlık ortamıyla olan etkileşimlerinden öğrendikçe gelişir.
5. Örtülü Anlayış :Kişisel bilgilerin çoğu zımni veya örtülüdür, yani ifade edilmesi veya kodlanması zor olabilir. Genellikle hemşirelerin zaman içinde geliştirdiği sezgisel içgörüleri ve "içgüdüsel duyguları" içerir.
6. Kanıta Dayalı Uygulamayla Entegrasyon :Kişisel bilgi subjektif olmakla birlikte kanıta dayalı uygulamaya aykırı değildir. Deneyimli hemşireler kapsamlı, hasta odaklı bakım sağlamak için kişisel bilgilerini bilimsel kanıtlarla bütünleştirebilirler.
Hemşirelik uygulamalarında kişisel bilginin rolünün kabul edilmesi, hemşirelerin kişisel farkındalığını, yansıtıcı uygulamalarını ve klinik karar vermelerini geliştirebilir. Aynı zamanda hemşirelik deneyimlerini paylaşmanın ve onlardan öğrenmenin yolları olarak anlatı yeterliliğini ve hikaye anlatıcılığını geliştirmenin önemini de vurgulamaktadır. Sonuçta kişisel bilgi, profesyonel hemşirelik bakımını karakterize eden bütünsel ve hümanist yaklaşıma katkıda bulunur.