1. Farklı Hedefler ve Öncelikler:Hastane personeli ve yönetimi gibi iç paydaşların, hastalar, aileleri ve toplum gibi dış paydaşlara kıyasla farklı hedefleri ve öncelikleri olabilir. Örneğin, iç paydaşlar hastane verimliliğine ve finansal istikrara öncelik verirken, dış paydaşlar hasta merkezli bakıma ve bütünsel refaha öncelik verebilir.
2. İletişim Engelleri:İç ve dış paydaşlar arasında etkili iletişimin olmaması yanlış anlamalara, güvensizliğe ve çatışmalara yol açabilir. İç paydaşlar, dış paydaşların ihtiyaçlarını ve beklentilerini tam olarak anlayamayabilir ve bunun tersi de yanlış çabalara ve karar alma süreçlerine yol açabilir.
3. Kaynak Tahsisi:Finansman, personel ve tesisler gibi sınırlı kaynaklar için rekabet, iç ve dış paydaşlar arasında bir çatışma kaynağı olabilir. İç paydaşlar, personel maaşları ve altyapı iyileştirmeleri gibi iç kaynak tahsisi ihtiyaçlarına odaklanabilirken dış paydaşlar, gelişmiş hizmetler ve teknoloji yatırımları gibi hasta kaynaklarını savunabilir.
4. Güç Dinamikleri:Hastaneler karmaşık bir güç dinamikleri ağı içerisinde çalışırlar. İç paydaşların, özellikle de liderlik konumundakilerin, dış paydaşlara kıyasla karar alma süreçlerinde daha fazla etkisi olabilir. Bu güç dengesizliği, dış paydaşlar arasında adaletsizlik ve haklardan mahrum kalma algılarına yol açabilir.
5. Karşılanmayan Beklentiler:Dış paydaşların hastane hizmetleri, bakım kalitesi, yanıt verebilirlik ve şeffaflık konusunda belirli beklentileri olabilir. Bu beklentiler karşılanmadığında veya hastanenin dahili yetenekleri ve öncelikleriyle uyumsuz olduğunda çatışmalara ve memnuniyetsizliğe yol açabilir.
6. Değişen Düzenlemeler:Sağlık sektörü, dış kuruluşlar tarafından belirlenen çeşitli düzenleme ve standartlara tabidir. Bu değişiklikler hastane uygulamalarını, operasyonlarını ve politikalarını etkileyebilir ve potansiyel olarak iç paydaşların tercihleri veya yerleşik normlarla çelişebilir.
7. Toplumsal İlişkiler:Hastaneler hizmet verdikleri toplulukların ayrılmaz parçalarıdır. Toplumsal kuruluşlar, halk sağlığı kurumları ve seçilmiş yetkililer gibi dış paydaşların, hastanenin toplum üzerindeki etkisiyle ilgili endişeleri veya çıkarları olabilir ve bu da iç önceliklerle potansiyel çatışmalara yol açabilir.
8. Savunuculuk Rolleri:Hasta savunuculuk grupları veya düzenleyici kurumlar gibi dış paydaşlar, hastane uygulamalarını zorlayarak veya inceleyerek gözetim veya savunuculuk rolü oynayabilir. Bu paydaşlar kalite ve güvenliği sağlamayı hedeflerken, müdahaleleri iç paydaşlar tarafından müdahaleci veya düşmanca olarak algılanabilir.
9. Mali Baskılar:Hastaneler hasta bakım sorumluluklarını mali sürdürülebilirlikle dengeler. Sigorta sağlayıcıları veya devlet ödeyicileri gibi dış paydaşlar, maliyetlerin düşürülmesi yönünde baskı uygulayabilir; bu da iç paydaşların yüksek kaliteli hizmetleri ve yeterli personeli sürdürme arzusuyla çelişebilir.
10. Etik İkilemler:Hastaneler sıklıkla hasta bakımı, karar verme ve kaynak tahsisi ile ilgili etik ikilemlerle karşı karşıya kalır. İç ve dış paydaşlar bu etik konularda farklı görüşlere sahip olabilir ve bu da hastanenin bu tür durumlara yaklaşımı konusunda çatışmalara yol açabilir.
Hastaneler, iç ve dış paydaşlar arasındaki çatışmaları azaltmak için şeffaf iletişime öncelik vermeli, işbirliğine dayalı karar alma süreçlerine katılmalı, aktif olarak paydaşlardan geri bildirim almalı ve çatışmaları yapıcı ve zamanında ele alıp çözmek için mekanizmalar kurmalıdır.