1. Doktorlar :Doktorlar, üniversitelerde tıp eğitimi almış veya deneyimli bir doktorun yanında çıraklık yaparak eğitim almış tıp uzmanlarıydı. Genellikle "Tıp Doktoru" (MD) veya "Fizik Doktoru" (D.Phys.) gibi derecelere sahiplerdi. Hekimler, mizah teorisi ve bulaşma fikri gibi zamanın tıbbi teorileri konusunda bilgiliydi.
2. Berber-Cerrahlar :Hekimlerin yanı sıra tıbbi hizmet veren berber-cerrahlar da vardı. Berberler öncelikle saç kesimi ve tıraş gibi görevleri yerine getirirken, aynı zamanda çıbanları delmek, kırıkları düzeltmek ve kan alma gibi cerrahi hizmetler de sunuyorlardı. Berber-cerrahların anatomi ve cerrahi prosedürler konusunda pratik bilgileri vardı, ancak resmi tıp eğitimleri genellikle doktorlarınkinden daha az kapsamlıydı.
3. Halk Şifacıları :Tıp doktorlarının yanı sıra vebayı tedavi etmek için geleneksel bilgilere, bitkisel ilaçlara ve dini uygulamalara dayanan halk şifacıları da vardı. Bu şifacılar resmi olarak tıp eğitimi almamışlardı ancak yerel gelenekler ve kültürel inançlar yoluyla deneyim kazanmışlardı.
4. Tedavi Yöntemleri :Veba sırasında kullanılan tedaviler çeşitlilik gösteriyordu ve o zamanın hakim tıbbi anlayışına dayanıyordu. Yaygın uygulamalar arasında kan alma, temizleme ve iyileştirici veya önleyici özelliklere sahip olduğuna inanılan bitkisel ilaçların kullanımı yer alıyordu. Ancak bu yöntemler vebaya karşı çoğu zaman etkisiz kalıyordu.
5. Sınırlı Bilgi :Doktorların varlığına rağmen veba döneminde mevcut olan tıbbi bilgi ve teknoloji, hastalıkla etkili bir şekilde mücadele etmek için yetersizdi. Tıp bilimindeki mikrop teorisi ve aşıların geliştirilmesi gibi ilerlemelerin veba gibi bulaşıcı hastalıkların daha iyi anlaşılmasına ve tedavisine yol açması ancak daha sonraki yüzyıllara kadar mümkün değildi.