1. Hazırlık:
- Ceset öncelikle işlem sırasında güvenlik tehlikesi oluşturabilecek tıbbi cihaz veya implantlar çıkarılarak kremasyona hazırlanır.
- Kıyafet, takı gibi kişisel eşyalar çıkarılarak aileye veya merhumun isteğine göre iade edilir.
- Ceset, korunması için mumyalanabilir veya soğutulabilir (eğer yakılmadan önce bir gecikme varsa).
2. Yerleşim:
- Ceset hazırlandıktan sonra yüksek sıcaklıklara dayanacak şekilde tasarlanmış bir kremasyon kabı veya tabuta yerleştirilir.
- Kap genellikle ahşap, karton veya sunta gibi yanıcı malzemelerden yapılır.
3. Ulaşım:
- Kremasyon kabı, kremasyon için özel olarak tasarlanmış bir tesis olan krematoryuma taşınır.
4. Ölü yakma:
- Krematoryumun içinde, kremasyon kabı, son derece yüksek sıcaklıklar için tasarlanmış bir fırın olan kremasyon odasına veya imbiğe yerleştirilir.
- Oda, 1.400 ila 2.000 Fahrenheit (760 ila 1.090 santigrat derece) arasındaki sıcaklıklara kadar ısıtılır.
- Yoğun ısı, vücuttaki organik maddenin (su, doku ve organlar dahil) buharlaşmasına ve gazlara parçalanmasına, kemik parçalarının ise mineral külüne dönüşmesine neden olur.
5. Soğutma:
- Kremasyon işleminin ardından odanın soğumasına izin verilir.
6. İşleniyor:
- Krematoryum soğuduktan sonra, kalıntılar odadan süpürülür ve kremulator veya kemik işlemcisi adı verilen mekanik bir cihaz kullanılarak dikkatlice ince bir toz haline getirilir.
- Bu işlem, kalıntıların tutarlı olmasını ve bir kavanoza kolayca yerleştirilebilmesini sağlar.
7. Toplama ve Depolama:
- Krema veya kül olarak bilinen yakılmış kalıntılar toplanır ve geçici bir kapta saklanır.
- Buradan ailenin istek ve tercihlerine göre nihai yerleştirme veya gömme için seçilen bir semaver veya kaba yerleştirilebilirler.
Kremasyona ilişkin özel prosedürlerin, krematoryuma ve yerel düzenlemelere bağlı olarak biraz değişebileceğini unutmamak önemlidir.