Nefes alma sırasında diyafram kasılır ve göğüs genişler, göğüs boşluğunda negatif basınç oluşur. Bu basınç farkı, havanın solunum yollarından akciğerlere girmesini teşvik ederek şişmelerine neden olur. Akciğerler genişledikçe elastik lifler gerilir ve elastik potansiyel enerjiyi depolar.
Nefes verildiğinde diyafram gevşer ve göğüs boşluğu kasılır, bu da akciğer hacminin azalmasına neden olur. Gerilmiş liflerde depolanan elastik enerji serbest bırakılır ve akciğer dokusunun geri tepmesini teşvik eder. Bu geri tepme, havanın akciğerlerden dışarı atılmasına yardımcı olan ve nefes verme sürecini kolaylaştıran bir kuvvet üretir.
Akciğerlerin elastik geri tepmesi ile çevredeki kaslar arasındaki dengeli etkileşim, akciğerlerin etkili bir şekilde genişleyip büzülmesini sağlayarak solunum sırasında oksijen ve karbondioksit değişimine olanak tanır.