Birinci Dünya Savaşı sırasında tifo ateşi askerler arasında başlıca hastalık ve ölüm nedeniydi. 1914'te İngiliz birlikleri arasında tahminen 1 milyon tifo vakası vardı ve 100.000'den fazla ölüm yaşandı. Hastalık aynı zamanda Fransız ve Alman orduları için de büyük bir sorundu.
Birinci Dünya Savaşı'nda tifo ateşinin ana tedavisi dinlenme, sıvı alımı ve besleyici bir diyeti içeren destekleyici bakımdı. Bazı durumlarda antibiyotikler kullanıldı, ancak bunlar yaygın olarak bulunmuyordu ve her zaman etkili olmuyordu.
Tifodan korunmak için askerlere hastalığa karşı aşı yapıldı. Aşı %100 etkili olmasa da vaka sayısının azaltılmasına yardımcı oldu. Ayrıca askerlere, ellerini yıkamak ve kontamine yiyecek ve sudan kaçınmak gibi hijyenin önemi öğretildi.
İkinci Dünya Savaşı
İkinci Dünya Savaşı sırasında tifo ateşi hala ordu için bir sorundu, ancak Birinci Dünya Savaşı'ndaki kadar yaygın değildi. Bunun nedeni kısmen, artık daha etkili ve yaygın olarak bulunabilen antibiyotik kullanımının artmasıydı. . Ayrıca askerler hijyenin önemi konusunda daha iyi eğitildi ve daha iyi sanitasyon olanaklarına erişimleri oldu.
İkinci Dünya Savaşı'nda tifo hastalığının ana tedavisi hala destekleyici bakımdı, ancak antibiyotikler artık daha sık kullanılıyordu. En sık kullanılan antibiyotikler penisilin ve streptomisindir. Bu antibiyotikler tifo tedavisinde etkili oldu ve hastalıktan kaynaklanan ölümlerin azaltılmasına yardımcı oldu.
Tifodan korunmak için askerlere hastalığa karşı aşı yapıldı. Aşı, Birinci Dünya Savaşı'nda kullanılan aşıdan daha etkiliydi ve vaka sayısının daha da azalmasına yardımcı oldu. Ayrıca askerlere hijyenin önemi öğretildi ve daha iyi sağlık tesislerine erişimleri sağlandı.
Bu önlemlerin bir sonucu olarak, II. Dünya Savaşı'nın sonuna gelindiğinde tifo ateşi artık ordu için büyük bir sorun olmaktan çıktı.