Sinyal Yoğunluğu: Kurutulmuş diskler genellikle T2 ağırlıklı MR görüntülerinde düşük sinyal yoğunluğuna sahiptir. İyi nemlendirilmiş bir diskin normal parlak sinyali, disk su içeriğini kaybettikçe azalır.
Diskin Yüksekliği: Kurumuş bir disk tipik olarak bitişik disklerle karşılaştırıldığında veya o belirli seviye için beklenen normal yükseklik değerleriyle karşılaştırıldığında daha düşük bir disk yüksekliğine sahiptir.
Disk Şişmesi veya Çıkıntısı: Bazı durumlarda, kurumuş bir disk, disk yüksekliğinin ve yapısal bütünlüğün kaybı nedeniyle şişkinlik veya çıkıntı yapabilir. Çıkıntı yakındaki sinir köklerine çarpabilir veya omurilik kanalının daralmasına neden olabilir.
Annulus Fibrosus'ta (Diskin Dış Katmanı) Yırtık: Kurumuş diskler, annulus fibrosusta yırtık veya çatlak belirtileri gösterebilir. Bu yırtıklar diskin yumuşak iç malzemesinin (nükleus pulposus) fıtıklaşmasına veya dışarı çıkmasına neden olabilir.
Modik Değişiklikler: Modik değişiklikler, dejenere bir diskin yanındaki omurlarda MRI'da görülen kemik iliği anormallikleridir. Bu değişiklikler kronik inflamasyonu ve diskteki dejeneratif sürece reaksiyonu gösterebilir.
Faset Eklem Dejenerasyonu: Faset eklemlerdeki (omurlar arasındaki küçük eklemler) dejeneratif değişiklikler sıklıkla L5-S1'deki disk kurumasına eşlik edebilir. Bu değişiklikler arasında osteofitler (kemik çıkıntıları), eklem aralığının daralması ve skleroz (artmış kemik yoğunluğu) yer alabilir.
Radyologlar, L5-S1 düzeyindeki disk kurumasının ciddiyetini ve kapsamını belirlemek için MRI görüntülerini yorumlarken bu bulguları toplu olarak değerlendirir. Diskin kurumasını objektif olarak değerlendirmek için disk yüksekliği ve sinyal yoğunluğu değişikliklerinin kantitatif ölçümleri de kullanılabilir.