Sınırlı Akciğer Dolaşımı:İki odacıklı kalpler öncelikle balıklarda ve amfibilerde bulunur. Balıklar oksijen değişimi için çoğunlukla solungaçlara ihtiyaç duyarlar ve bu nedenle kalpleri tek bir dolaşım devresine uyarlanmıştır. Oksijen açısından fakir kan, solungaçlara pompalanır, orada oksijeni alır ve daha sonra vücudun geri kalanına geri döner. Memelilerde ve kuşlarda bulunan daha verimli dört odacıklı kalplerle karşılaştırıldığında, iki odacıklı kalpler oksijenli ve oksijensiz kanı karıştırır ve bu da sistemik oksijen dağıtımını sınırlar.
Daha Düşük Metabolik Talepler:Balıklar ve amfibiler tipik olarak kuşlara ve memelilere göre daha düşük metabolik taleplere sahiptir. Daha yavaş metabolizmaları, daha az oksijene ihtiyaç duydukları ve iki odacıklı bir kalbin daha basit dolaşım sistemiyle etkili bir şekilde çalışabilecekleri anlamına gelir.
Verimli Oksijen Çıkarımı:Su ortamları oksijen açısından karasal ortamlara göre daha zengin olabilir. Balıklar ve amfibiler, sudan etkili bir şekilde oksijen alınmasını sağlayan solungaçlar gibi özel yapılara sahiptir. Oksijen dağıtımı için kardiyovasküler sisteme olan bu azaltılmış bağımlılık, iki odacıklı bir kalbin sınırlamalarını telafi eder.
Genel olarak, iki odacıklı kalpler, dört odacıklı kalplerle karşılaştırıldığında daha az verimli gibi görünse de, balıkların ve amfibilerin özel ihtiyaçlarına ve ortamlarına iyi adapte olmuşlardır. Bu canlılar oksijen ihtiyaçlarını sahip oldukları dolaşım sistemleriyle karşılayacak şekilde evrimleşmişlerdir.