1. Sınırlı Tıbbi Bilgi: İnsanlık tarihinin ilk dönemlerinde sistematik bilimsel anlayış ve deney eksikliğinden dolayı tıbbi bilgi sınırlıydı. Pek çok hastalığın doğaüstü nedenlere veya vücuttaki dengesizliklere atfedilmesi, bilimsel açıklama ve çözüm bulma konusunda ilerlemeyi engelledi.
2. Bilimsel Araç ve Teknoloji Eksikliği: Etkili tıbbi tedavilerin geliştirilmesi genellikle ileri bilimsel araçlara ve teknolojiye dayanır. Örneğin 1670'lerde mikroskobun icadı, mikroorganizmaların keşfedilmesini sağlayarak bulaşıcı hastalıkların daha iyi anlaşılmasını sağladı. Ancak bu tür ilerlemelerin ortaya çıkması zaman aldı.
3. Bulaşıcı Hastalıklar ve Pandemiler: Geçmişte, Kara Ölüm (1347-1351) ve çiçek hastalığı salgınları gibi yıkıcı salgınlar, önemli miktarda can ve kaynak kaybına neden olmuş ve tıbbın diğer alanlarındaki ilerlemeyi engellemişti. Bu bulaşıcı hastalıkları kontrol altına almak için aşılar gibi etkili önlemlerin araştırılması ve geliştirilmesi zaman aldı.
4. Deneme ve Yanılma Yaklaşımı: İlk tıbbi uygulamalar sıklıkla deneme yanılma yöntemlerini içeriyordu ve tedaviler bilimsel kanıtlardan ziyade ampirik gözlemlere dayanıyordu. Sistematik olarak veri toplamak, deneyler yapmak ve etkili tedaviler oluşturmak zaman aldı.
5. Yanlış Kanılar ve Batıl İnançlar: Hastalıklarla ilgili pek çok yanlış inanış ve hurafe yüzyıllar boyunca varlığını sürdürerek bilimsel anlayışın ilerlemesini geciktirdi. Örneğin hastalıkları dört vücut sıvısının dengesizliğine bağlayan mizah teorisi, 19. yüzyıla kadar mikrop teorisinin gelişmesine engel olmuştur.
6. İşbirliği ve İletişim Eksikliği: Geçmişte, bilimsel keşifler genellikle küçük akademisyen veya şifacı grupları tarafından sır olarak saklanıyordu ve bu da ilerlemeyi hızlandırabilecek bilgi paylaşımını sınırlıyordu.
7. Kültürel ve Dini Engeller: Bazı hastalıkların damgalanması veya ilahi cezayla ilişkilendirilmesi, bunların etkili bir şekilde incelenmesini ve ele alınmasını zorlaştırıyordu. Kültürel ve dini inançlar bazen bilimsel araştırmaları engelledi ve yeni tıbbi uygulamaların kabul edilmesini engelledi.
8. Sağlık Hizmetlerine Sınırlı Erişim: Yeterli tıbbi bakım ve kaynaklar genellikle ayrıcalıklı bir azınlıkla sınırlıydı ve dışlanmış nüfusların etkili sağlık hizmetlerine erişimi çok azdı, bu da tıbbın bir bütün olarak ilerlemesine engel oluyordu.
Bu zorluklara rağmen modern tıpta önemli ilerlemeler kaydedilmiştir. Tıbbi araştırma alanı giderek daha sistematik, işbirlikçi ve kanıta dayalı hale geldi ve hastalıkların anlaşılmasında ve tedavisinde büyük atılımlara ve ilerlemelere yol açtı.