1. Tecrit:Çiçek hastalığına yakalanan kişiler, hastalığın yayılmasını önlemek için sıklıkla izole ediliyordu. Ayrı bir odada veya evde tutuldular ve başkalarıyla temas kurmalarına izin verilmedi.
2. Kan Alma:Kan alma, ortaçağ tıbbında yaygın bir uygulamaydı. "Kötü kanın" ortadan kaldırılmasının hastalıkların iyileştirilmesine yardımcı olabileceğine inanılıyordu. Çiçek hastalığında ateşi ve iltihabı azaltmak için bazen kan alma işlemi yapılırdı.
3. Tasfiye:Kusma veya ishalin tetiklenmesini içeren tasfiye, başka bir yaygın tıbbi uygulamaydı. Temizlemenin vücuttan toksinlerin atılmasına ve sağlığın iyileştirilmesine yardımcı olabileceği düşünülüyordu.
4. Bitkisel Çözümler:Çiçek hastalığı semptomlarını tedavi etmek için bazı bitkisel ilaçlar kullanıldı. Örneğin salisilik asit içeren söğüt kabuğu ağrıyı hafifletmek ve iltihabı azaltmak için kullanıldı.
5. Destekleyici Bakım:Özel tedavilerin yokluğunda, çiçek hastalığı hastaları için destekleyici bakım zorunluydu. Vücutlarının enfeksiyonla savaşmasına yardımcı olmak için onlara dinlenme, sıvı ve beslenme sağlandı.
Bu tedavilerin her zaman etkili olmadığını ve çiçek hastalığının çoğunlukla ölümle veya ciddi komplikasyonlarla sonuçlandığını unutmamak önemlidir. Çiçek hastalığına karşı aşı 18. yüzyıla kadar geliştirilememişti ve sonunda hastalığın dünyadan silinmesinde çok önemli bir rol oynadı.