1. Antijen Sunumu:Fagositler istilacı mikroorganizmaları yutup işlediğinde, yabancı antijenleri daha küçük parçalara ayırırlar. Bu parçalar daha sonra fagosit yüzeyinde ana doku uyumluluk kompleksi (MHC) molekülleri ile birlikte sunulur. Bu süreç antijen sunumu olarak bilinir. T hücreleri ve B hücreleri gibi diğer bağışıklık hücreleri, sunulan antijenleri tanıyıp onlara bağlanarak bir bağışıklık tepkisini tetikleyebilir.
2. Sitokin ve Kemokin Salgısı:Fagositler, patojenlerin varlığına yanıt olarak çeşitli sitokinler ve kemokinler salgılarlar. Bu sinyal molekülleri, diğer bağışıklık hücreleriyle iletişim kuran haberciler olarak görev yapar. Sitokinler ve kemokinler enfeksiyon bölgesine ilave bağışıklık hücrelerini çekebilir, komşu bağışıklık hücrelerini aktive edebilir ve genel bağışıklık tepkisini koordine edebilir.
3. Doğrudan Hücre-Hücre Etkileşimi:Fagositler, istilacı organizmalar hakkında bilgi aktarmak için diğer bağışıklık hücreleriyle doğrudan hücre-hücre etkileşimlerine de girebilir. Örneğin fagositler, MHC molekülleri ve T hücresi reseptörleri arasındaki aynı kökenli etkileşimler yoluyla antijenleri doğrudan T hücrelerine sunabilir. Bu etkileşim T hücrelerinin aktivasyonuna ve adaptif immün yanıtların başlatılmasına yol açar.
4. Yüzey İşaretleyicilerinin İfadesi:Fagositler, diğer bağışıklık hücreleri için tanıma sinyalleri olarak hizmet eden spesifik yüzey işaretleyicilerini veya ligandlarını ifade edebilir. Bu belirteçler fagositin aktivasyon durumunu ve fonksiyonunu gösterir. Örneğin fagositlerdeki bazı ortak uyarıcı moleküllerin ekspresyonu, T hücrelerinin ve B hücrelerinin aktivasyonunu arttırabilir.
5. Hücre Dışı Keseciklerin Salınması:Bazı fagositler, proteinler, lipitler ve nükleik asitler gibi çeşitli molekülleri içeren eksozomlar ve mikroparçacıklar dahil hücre dışı kesecikler salgılayabilir. Bu kesecikler fagositlenmiş patojenler hakkında bilgi taşıyabilir ve bu bilgiyi diğer bağışıklık hücrelerine ileterek onların fonksiyonlarını ve tepkilerini etkileyebilir.
Bu mekanizmalar aracılığıyla fagositler istilacı organizmalarla iletişim kurar ve diğer bağışıklık sistemi hücrelerine bu organizmalarla ilgili spesifik ayrıntıları aktarır, patojenleri ortadan kaldırmak ve bağışıklık homeostazisini sürdürmek için koordineli bağışıklık tepkilerini kolaylaştırır.