Rogers, insanların parçaların toplamından daha fazlası olduğuna ve onlara bir bütün olarak bakılması gerektiğine inanıyordu. Ayrıca insanların sürekli olarak değiştiğine ve geliştiğine ve hemşireliğin sadece hastalıkları tedavi etmek yerine sağlığı ve refahı geliştirmeye odaklanması gerektiğine inanıyordu.
Rogers'ın hemşirelik tanımı, hemşirelik teori ve uygulamasının gelişiminde etkili olmuştur. Hemşireliğin odağının hastalık merkezli bir yaklaşımdan kişi merkezli bir yaklaşıma kaydırılmasına yardımcı oldu ve hemşireleri hastaları yalnızca bir dizi semptom olarak değil, bütün insanlar olarak görmeye teşvik etti.
Rogers'ın hemşirelik tanımı da çok belirsiz ve soyut olduğu için eleştirildi. Bazı hemşireler, bu belgenin pratikte yararlı olacak kadar spesifik olmadığını ve hemşirelerin hastalara nasıl bakması gerektiğine ilişkin açık yönergeler sağlamadığını ileri sürmektedir. Bu eleştirilere rağmen Rogers'ın hemşirelik tanımı mesleği önemli ölçüde etkilemiş ve hemşirelik araştırmacıları ve uygulayıcıları için ilham kaynağı olmaya devam etmektedir.