1. Ahlaki Vicdan Olarak Göz:Anlatıcının yaşlı adamın "Nazar"ına ilişkin tekrarlayan açıklamaları ahlaki bir boyuta işaret ediyor. Göz, anlatıcının kendi kötü niyet ve eylemlerine ilişkin bilinçaltı farkındalığını temsil eder. Suçluluğunun sürekli bir hatırlatıcısı olarak hizmet eder ve ona izlendiğini ve yargılandığını hissettirir.
2. Unutulmaz Varlık:Anlatıcı, yaşlı adamın gözünün kendisine musallat olduğunu iddia ederek, gözün kendi başına bir hayat kazandığını ima ediyor. Bu unutulmaz varlık, anlatıcının işlediği suçun sonuçlarından kaçamayacağını gösteriyor. Göz, anlatıcının iç çalkantılarının ve psikolojik sıkıntılarının simgesi haline gelir.
3. Paranoya ve Korku:Anlatıcının göze olan takıntısı onun paranoyasını ve aşırı korkusunu ortaya koymaktadır. Gözü tehditkar bakışlara sahip canlı bir varlık olarak algılar. Bu paranoya, onun suçlu vicdanını ve eylemleri nedeniyle keşfedilme veya cezalandırılma korkusunu yansıtıyor.
4. Akıl Sağlığının Kaybı:Hikaye ilerledikçe anlatıcının göze olan takıntısı yoğunlaşır ve bu onun zihinsel durumunun bozulduğunu gösterir. Gözle ilgili tanımı daha canlı ve halüsinasyonlu hale geliyor, bu da gerçeklik konusundaki kavrayışının kayıp gittiğini gösteriyor.
5. Ölüm ve Kıyamet Sembolü:Göz, ölüm ve kıyamet sembolü olarak yorumlanabilir. Bu, anlatıcının suçu nedeniyle ifşa edilme ve toplumsal ya da ilahi yargıya maruz kalma korkusunu temsil eder. Göz, anlatıcının kaçınılmaz çöküşünü ve gelişini sürekli olarak hatırlatan bir işlev görür.
Özünde, "The Tell-Tale Heart"taki göz, anlatıcının suçluluğunu, paranoyasını ve ahlaki çöküşünü özetleyen ve sonuçta onun psikolojik çöküşüne ve itirafına yol açan güçlü bir sembol görevi görür.