* Disartri: Bu, konuşma için kullanılan kasları etkileyen bir durumdur. Ses çıkarmayı veya net konuşmayı zorlaştırabilir. Dizartriye nörolojik hasar, kas zayıflığı veya felç gibi çeşitli faktörler neden olabilir.
* Konuşma apraksisi: Bu, beynin konuşmayı planlama ve üretme yeteneğini etkileyen bir durumdur. Akıcı konuşmayı veya doğru sesleri çıkarmayı zorlaştırabilir. Konuşma apraksisi nörolojik hasar, felç veya beyin hasarı gibi çeşitli faktörlerden kaynaklanabilir.
* Seçici dilsizlik: Bu, kişinin bazı durumlarda normal konuşabilmesine rağmen bazı durumlarda konuşamaması durumudur. Seçici konuşmazlığın kaygı, sosyal fobi ve genetik gibi faktörlerin bir kombinasyonundan kaynaklandığı düşünülmektedir.
Dilsiz olan ancak sağır olmayan kişiler aşağıdakiler de dahil olmak üzere çeşitli iletişim yöntemlerini kullanabilir:
* İşaret dili: Bu, iletişim kurmak için el hareketlerini, yüz ifadelerini ve vücut dilini kullanan görsel bir dildir.
* Yazılı iletişim: Bu, yazmayı, yazmayı veya bir iletişim cihazı kullanmayı içerebilir.
* Konuşma üreten cihazlar: Bu cihazlar, çeşitli yöntemler kullanarak elektronik olarak konuşma üretebilir.
Doğru destekle dilsiz ama sağır olmayan insanlar dolu ve aktif bir hayat yaşayabilirler.