Epikardiyum kalbin en dış tabakasıdır. Kalbi kaplayan ve enfeksiyondan koruyan ince bir zardır. Aynı zamanda kalp kasına oksijen açısından zengin kan sağlayan koroner arterleri de içerir.
Miyokard, kalp kası olarak da bilinen kalbin orta tabakasıdır. Kanı kalpten dışarı pompalamak için kasılıp gevşeyen kalın bir kas dokusu tabakasıdır. Miyokard, yalnızca kalpte bulunan özel kas hücreleri olan kalp kası liflerinden oluşur. Miyokard kası istemsizdir, yani bilinçli kontrol altında değildir ve otomatik olarak kasılır.
Endokardiyum kalbin en iç tabakasıdır. Kalbi kaplayan ve onu hasardan koruyan ince bir zardır. Endokard ayrıca kan akışını kontrol etmeye yardımcı olan kalp kapakçıklarını da kapsar.
Kalbin üç katmanı, kanı kalpten vücuda pompalamak için koordineli bir şekilde birlikte çalışır. Kalp kasıldığında, miyokard kanı kalpten atardamarlara doğru sıkıştırır. Kalp kapakçıkları kanın kalbe geri kaçmasını engeller.
Kalp atış hızı ve kalbin kasılma gücü, kalbin elektrik sistemi tarafından kontrol edilir. Elektrik sistemi, sinoatriyal düğüm (SA düğümü) adı verilen bir grup özel hücreden oluşur. SA düğümü kalbin kasılmasına neden olan elektriksel uyarıları üretir. Elektriksel uyarılar SA düğümden atriyoventriküler düğüme (AV düğüm) gider ve bu da uyarıları biraz geciktirir. Bu gecikme, ventriküller kasılmadan önce atriyumların kanla dolmasını sağlar. Elektriksel uyarılar daha sonra His ve Purkinje lifleri demetinden aşağı doğru ilerleyerek elektriksel uyarıları miyokardiyal liflere dağıtır ve bunların koordineli bir şekilde kasılmasına neden olur.