1. Eski Gözlemler:İlk uygarlıklar felç benzeri semptomları tanımış ve bunları beyin bozukluklarıyla ilişkilendirmiştir. Hipokrat Külliyatı gibi eski Yunan metinleri felç semptomlarını ve felci tanımlıyordu.
2. Rönesans Katkıları:Rönesans döneminde önemli bir anatomist olan Andreas Vesalius, beyin ve kan damarlarının ayrıntılı resimlerini sunarak beyin anatomisinin daha iyi anlaşılmasına katkıda bulundu.
3. Beyin Kanamasının Keşfi:19. yüzyılda Fransız doktor Jean-Baptiste Bouillaud, beyin kanamasının (beyin kanaması) neden olduğu felç vakalarını bildirmişti.
4. Arter Hastalıkları ile İlişkisi:Alman patolog Rudolf Virchow, felçleri arteriyel hastalıklarla, özellikle de aterosklerozla (plak oluşumu nedeniyle arterlerin daralması) ilişkilendirdi.
5. Geçici İskemik Ataklar (TIA'lar):20. yüzyılın başlarında doktorlar, geçici iskemik ataklar (TIA'lar) olarak bilinen nörolojik semptomların kısa ataklarının potansiyel bir felcin uyarı işaretleri olduğunu fark ettiler.
6. Serebral Arter Tıkanıklıkları:James Parkinson ve John Abercrombie gibi araştırmacılar beyin damarlarını incelediler ve serebral arterlerde felçle ilişkilendirdikleri tıkanıklıklar (tıkanıklıklar) buldular.
7. Beyin Görüntüleme:Bilgisayarlı tomografi (BT) taraması ve manyetik rezonans görüntüleme (MRI) gibi teknikler felç tanısında devrim yarattı. CT taramaları doktorların beyin kanamalarını ve iskemik felçleri görselleştirmesine olanak tanırken, MRI beyin yapılarının ayrıntılı görüntülerini sağlar ve felçlerin yerini ve kapsamını belirlemeye yardımcı olur.
8. Serebral Tromboz:Rudolf Virchow aynı zamanda kan damarlarında kan pıhtılarının oluşumunu tanımlamak için "tromboz" terimini de icat etti ve bu da serebral trombozun felç nedeni olduğunun anlaşılmasına yol açtı.
9. İskemik İnmeyi Anlamadaki Gelişmeler:20. yüzyılın sonlarında araştırmacılar, trombosit agregasyonunun ve kan pıhtılaşmasının beyne kan akışını engellemedeki rolü gibi iskemik felcin altında yatan spesifik mekanizmalar hakkında fikir sahibi olmaya başladılar.
10. Devam Eden Araştırma:Modern zamanlarda tıbbi araştırmalar, önleme, tedaviler, rehabilitasyon ve farklı felç türlerinin patofizyolojisinin (hastalık mekanizmalarının) anlaşılması dahil olmak üzere felcin çeşitli yönlerine odaklanmaya devam etmektedir.
Felçlerin keşfi, birkaç yüzyıl boyunca doktorların, anatomistlerin ve araştırmacıların katkılarını içeriyordu. Bu tarihsel gelişmeler, günümüzde önemli bir küresel sağlık sorunu olmaya devam eden felçlerin daha iyi tanınmasına, teşhis edilmesine ve yönetilmesine olanak sağlamıştır.