1. Hücresel Reseptörler :HIV-1, hücre yüzeyindeki spesifik reseptörlere bağlanarak hücrelere girer. CD4+ T hücreleri, makrofajlar ve dendritik hücreler, HIV-1 için CD4 adı verilen birincil reseptörü eksprese eder. Diğer hücrelerde CD4 bulunmayabilir veya CD4 düzeyi düşük olabilir, bu da onları HIV-1 enfeksiyonuna karşı daha az duyarlı hale getirir.
2. Yardımcı reseptörler :HIV-1'in hücrelere başarıyla girebilmesi için CD4'e ek olarak CCR5 veya CXCR4 gibi yardımcı reseptörlere de bağlanması gerekir. Farklı hücre tipleri, farklı yardımcı reseptörleri ifade edebilir ve bazı hücreler, HIV-1 enfeksiyonu için gerekli yardımcı reseptörleri ifade etmeyebilir.
3. Ana Bilgisayar Kısıtlama Faktörleri :Hücreler, HIV-1 enfeksiyonunu bloke edebilen veya inhibe edebilen, konakçı kısıtlama faktörleri olarak bilinen çeşitli savunma mekanizmalarına sahiptir. Farklı hücre tipleri, HIV-1'e karşı değişen derecelerde etkililiğe sahip, farklı konak kısıtlama faktörlerini eksprese edebilir.
4. Hücre Tipine Özel Gen İfadesi :Hücrelerin HIV-1 enfeksiyonuna duyarlılığı, hücre tipine özgü gen ekspresyon modellerinden etkilenebilir. Bazı genler, belirli hücre tiplerinde HIV-1 replikasyonuna müdahale eden antiviral proteinleri veya faktörleri kodlayabilir.
5. Hücre Döngüsü Aşaması :Hücre döngüsünün aşaması aynı zamanda HIV-1 enfeksiyonuna duyarlılığını da etkileyebilir. Bazı hücre tipleri, hücre döngüsünün belirli aşamalarında daha savunmasız olabilir.
6. Mikroçevre ve Hücre-Hücre Etkileşimleri :Mikro çevre ve dokulardaki farklı hücre tipleri arasındaki etkileşimler HIV-1 enfeksiyonunu etkileyebilir. Örneğin, spesifik bağışıklık hücresi etkileşimleri veya sitokin sinyali, belirli hücre tiplerinde HIV-1 enfeksiyonunu destekleyebilir veya kısıtlayabilir.
Bu nedenle, gerekli reseptörlerin, yardımcı reseptörlerin, konakçı kısıtlama faktörlerinin ve diğer hücresel faktörlerin varlığıyla belirlenen HIV-1'in tropizmi, daha geniş bir hücre tipi aralığını enfekte etme yeteneğini sınırlar.