Beers kriterleri, olumsuz yan etkilere neden olma potansiyelleri nedeniyle yaşlı yetişkinler için önerilmeyen bir dizi ilaçtır. Beers kriterleri sağlık hizmeti sağlayıcıları tarafından geniş çapta benimsenmiştir ve reçeteli ilaçların yaşlılarda güvenli kullanımını sağlamak için altın standart olarak kabul edilmektedir.
Kriterler ilk olarak 1991 yılında Dr. Mark H. Beers tarafından geliştirildi ve o zamandan beri birkaç kez güncellendi. Bunlar, yaşlı yetişkin popülasyonda ilacın etkinliği ve güvenliğine ilişkin bilimsel kanıtların kapsamlı bir incelemesine dayanmaktadır.
Beers kriterleri ilaçları iki kategoriye ayırır:
1. Potansiyel Olarak Uygunsuz İlaçlar (PIM'ler)
PIM'ler kaçınılması gereken ilaçlardır olumsuz yan etkilere neden olma risklerinin yüksek olması nedeniyle yaşlı yetişkinlerde. Örnekler şunları içerir:
- Sedatif antihistaminikler (örn. Benadryl)
- Antikolinerjikler (örn. Levsin, Detrol)
- Benzodiazepinler (örn. Valium)
- Digoksin
2. Ekstra İzlemeyle Potansiyel Olarak Uygun İlaçlar
Bunlar yaşlı yetişkinlerde kullanılabilecek ilaçlardır ancak güvenliğin sağlanması için yakın takip gerektirirler. ve olası yan etkilerden kaçının. Örnekler şunları içerir:
- ACE inhibitörleri
- NSAID'ler (örn. İbuprofen, Naproksen)
- Diyabet ilaçları
- Opioid ağrı kesiciler (örn. Hydrocodone, Oxycodone)
Beers kriterlerinin katı kurallar dizisi olarak kullanılması amaçlanmamıştır; daha ziyade sağlık hizmeti sağlayıcılarının yaşlı yetişkinler için hangi ilaçların en uygun olduğu konusunda karar vermelerine yardımcı olacak bir araç olarak tasarlanmıştır. Beers kriterlerine dahil olan bir ilacı kullanma kararı her zaman hastanın durumuna bağlı olacaktır.
bireysel hastanın koşulları.