Radyopaklık, bir malzemenin X ışınlarını absorbe etme veya bloke etme yeteneğini ifade eder. Radyopaklık ne kadar büyük olursa, malzeme tarafından o kadar fazla X-ışını emilir ve bu da bir X-ışını görüntüsünde daha açık bir görünüme neden olur.
Kemik dokusu, daha yüksek yoğunluğu ve kalsiyum ve fosfor minerallerinin varlığı nedeniyle doğal olarak kurşundan daha radyoopaktır. Bu elementler X ışınlarını etkili bir şekilde emer ve kemiklerin X-ışını görüntülerinde beyaz veya daha parlak görünmesini sağlar.
Tıbbi görüntülemede, radyoopak kontrast maddeleri, X-ışını muayeneleri sırasında belirli yapıların veya organların görünürlüğünü arttırmak için sıklıkla kullanılır. Bu kontrast maddeleri, yüksek atom sayılarına sahip olan ve X ışınlarını absorbe etmede etkili olan iyot veya baryum gibi elementler içerir ve bu da belirli anatomik bölgelerin daha iyi görüntülenmesini sağlar.
Bu nedenle kemik, kurşuna göre gerçekten daha radyoopaktır ve bu da onu X-ışını görüntülerinde ayırt edilebilir ve kolayca tanımlanabilir hale getirir.