Parenkimal hastalık :Parankimal hastalık, akciğerlerin alveoller olarak bilinen fonksiyonel birimlerini ve çevre dokuları etkileyen durumları ifade eder. Bu hastalıklar akciğer dokusunda iltihaplanma, yara izi veya anormal büyümelere neden olarak gaz değişiminin bozulmasına ve çeşitli solunum semptomlarına neden olabilir.
Plevra hastalığı :Plevral hastalıklar, akciğerleri ve iç göğüs boşluğunu kaplayan ince doku tabakası olan plevrayı etkiler. Plevral boşlukta iltihaplanma, kalınlaşma veya sıvı birikmesine neden olarak göğüs ağrısına, nefes darlığına ve diğer semptomlara neden olabilirler.
Kapsamlı katılım :"Yaygın" terimi, akciğer parankiminin ve/veya plevral boşluğun önemli bir kısmının hastalık sürecinden etkilendiğini göstermektedir. Bu, altta yatan durumun yaygın veya ileri bir aşamasına işaret edebilir.
Yaygın parankimal ve plevral hastalığın yaygın nedenleri şunlardır:
- İnterstisyel akciğer hastalıkları :Esas olarak akciğer parankimini etkileyen, interstisyel dokuda inflamasyona ve skarlaşmaya neden olan bir grup rahatsızlık. Örnekler arasında idiyopatik pulmoner fibroz (IPF), sarkoidoz ve aşırı duyarlılık pnömonisi yer alır.
- Enfeksiyonlar :Zatürre ve tüberküloz gibi ciddi veya uzun süreli enfeksiyonlar, geniş akciğer hasarına ve plevra tutulumuna yol açabilir.
- Plörezi :Plevra iltihabı enfeksiyonlar, otoimmün bozukluklar veya bazı ilaçlar gibi çeşitli nedenlerden kaynaklanabilir.
- Maligniteler :Akciğer kanseri ve diğer kanser türleri doğrudan akciğer parankimini ve plevrayı tutabilir ve yaygın hastalığa yol açabilir.
- Diğer koşullar :Pulmoner emboli (akciğerlerde kan pıhtılaşması) veya radyasyon pnömonisi (radyasyon tedavisinden kaynaklanan akciğer hasarı) gibi nadir durumlar da geniş parankimal ve plevra tutulumuna neden olabilir.
Yaygın parankimal ve plevral hastalığın varlığı, altta yatan nedeni belirlemek ve uygun tedaviyi belirlemek için kapsamlı bir tıbbi değerlendirme gerektirir. Göğüs röntgeni ve bilgisayarlı tomografi (BT taramaları) gibi görüntüleme testleri sıklıkla hastalığın kapsamını ve ciddiyetini değerlendirmek için yapılır. Tedavi spesifik tanıya bağlıdır ve ilaçları, oksijen tedavisini, yaşam tarzı değişikliklerini ve bazı durumlarda cerrahi müdahaleleri içerebilir.