Tutuş: Mafsallar nesneleri tutarken daha fazla sürtünme ve kavrama gücü sağlar. Bu özellikle tırmanmak, aletleri kavramak ve çeşitli görevleri yerine getirmek için ellerini kullanan primatlar ve insanlar için önemlidir.
Yapısal Destek: Mafsallar, kuvvetleri dağıtmaya ve parmaklardaki ve bilekteki eklemleri stabilize etmeye yardımcı olur. Elin güçlendirilmesi için ek kemik kütlesi sağlarlar ve kavrama, delme ve diğer aktiviteler sırasındaki yüklere dayanabilmesini sağlarlar.
Ortak Esneklik: Mafsallar parmaklarda daha fazla hareket aralığı ve esneklik sağlar. Parmak eklemleri arasındaki eklemler (metakarpofalangeal eklemler olarak bilinir) esneyebilir ve uzayabilir, bu da ince motor kontrolüne ve hassas hareketler gerçekleştirme yeteneğine olanak tanır.
Evrim: Eklemler, primatlarda milyonlarca yıl boyunca gerçekleşen evrimsel adaptasyonların bir sonucudur. Daha uzun parmakların ve karşıt başparmakların gelişimi, daha karmaşık el hareketlerine olanak tanıdı ve bu, eklemlerle birlikte insanların ve atalarının başarısına ve hayatta kalmasına katkıda bulundu.
Koruma: Mafsallar eldeki tendonlar, bağlar ve kan damarları gibi altta yatan hassas yapılar için bir dereceye kadar koruma sağlar. Pençeler kadar koruyucu olmasa da, parmak eklemleri bu yapıları fırlatma veya yumruklama gibi aktiviteler sırasında künt kuvvet travmasından koruyabilir.
Bu faktörlerin birleşimi, parmak eklemlerini insan elinin önemli bir özelliği haline getirerek, hassas nesneleri kavramaktan güçlü aletleri kullanmaya kadar çok çeşitli görevleri yerine getirmemizi sağlar.