1. Kalp Durması: Kalp durması, kalbin etkili bir şekilde atmayı bıraktığı ani bir kalp fonksiyonu kaybıdır. Bir defibrilatör, normal kalp ritmini yeniden sağlamak ve kişinin hayatını kurtarmak için hayat kurtarıcı bir şok verebilir.
2. Ventriküler Fibrilasyon (VF): VF, kalp ventriküllerinin kaotik, düzensiz kasılmaları ile karakterize edilen bir kalp ritmi bozukluğudur. Kalp durmasına neden olabilir ve defibrilatörlerin düzeltebileceği yaygın bir ritim bozukluğudur.
3. Ventriküler Taşikardi (VT): VT, kalbin ventriküllerinden kaynaklanan hızlı bir kalp atış hızıdır. Sürekli VT tehlikeli olabilir ve kalp durmasına yol açabilir. VT'yi tekrar normal sinüs ritmine dönüştürmek için bir defibrilatör kullanılabilir.
4. Supraventriküler Taşikardi (SVT): SVT, ventriküllerin üstünden, genellikle atriyoventriküler (AV) düğümden veya kalbin üst odalarından (atriyum) kaynaklanan hızlı bir kalp atış hızıdır. Defibrilatörler bazen belirli SVT türlerini sonlandırmak için kullanılabilir.
5. Kardiyoversiyon: Defibrilatörler ayrıca atriyal fibrilasyon (AFib) veya atriyal flutter gibi hızlı, anormal kalp ritmini normal sinüs ritmine döndürmek için kontrollü bir elektrik şoku vermeyi içeren kardiyoversiyon için de kullanılabilir.
Defibrilatörler otomatik harici defibrilatörler (AED'ler) veya manuel defibrilatörler olabilir. AED'ler, tıbbi olmayan personel tarafından halka açık yerlerde veya ani kalp durmasının meydana gelebileceği her yerde kullanılmak üzere tasarlanmıştır. Manuel defibrilatörlerin çalışması tıbbi eğitim gerektirir ve hastanelerde, kliniklerde ve diğer tıbbi ortamlarda sağlık uzmanları tarafından kullanılır.