Kökler: Kökler tıbbi bir terimin özü veya temel kısmıdır ve ana anlamı taşır. Örneğin, "kardi" kökü "kalp", "derm" kökü ise "deri" anlamına gelir.
Önekler: Anlamını değiştirmek için kök kelimenin başına önekler eklenir. Bazı yaygın önekler şunlardır:
- "a-", "an-" "yok" anlamına gelir (örneğin anemi)
- "hiper-", "aşırı" veya "normalin üzerinde" anlamına gelir (örn. hipertansiyon)
- "hipo-", "eksik" veya "normalin altında" anlamına gelir (örn. hipotansiyon)
- "inter-", "arasında" anlamına gelir (örneğin, interkostal)
- "intra-" "içeride" anlamına gelir (örneğin kas içi)
- "alt-", "aşağıda" veya "altında" anlamına gelir (örneğin, deri altı)
Sonekler: Son ekler, kök sözcüğün sonuna, işlevini veya rolünü belirtmek için eklenir. Bazı yaygın son ekler şunlardır:
- "-itis", "iltihap" anlamına gelir (ör. artrit)
- "-ektomi", "cerrahi olarak çıkarılması" anlamına gelir (örneğin apendektomi)
- "-tomi", "cerrahi kesi" anlamına gelir (örn. laparotomi)
- "-pati", "hastalık" veya "bozukluk" anlamına gelir (ör. nöropati)
- "-emi" "kan durumu" anlamına gelir (örneğin anemi)
- "-algia" "ağrı" anlamına gelir (ör. nevralji)
Tıp uzmanları, kökleri, önekleri ve sonekleri birleştirerek çeşitli tıbbi durumları, prosedürleri ve tedavileri tanımlamak için kesin ve açıklayıcı terimler oluşturabilir. Bu standart kelime bölümlerini anlamak, tıbbi terminolojiyi doğru bir şekilde yorumlamak ve anlamak için gereklidir.