1. Yutma: Yılanlar son derece esnek çenelere ve genişleyebilen ağızlara sahip olup, kendi kafalarından birkaç kat daha geniş olan avları yutmalarına olanak tanır. Genellikle avın kafasını yutmaya başlarlar ve geriye dönük dişlerini kullanarak avı yakalayıp ağızlarına çekerler.
2. Yemek Borusu Kasları: Av, yılanın ağzına girdiğinde yemek borusu kasları kasılmaya başlar ve avı yemek borusunun daha aşağısına doğru iter. Bu kaslar güçlüdür ve yiyeceği sindirim sistemi boyunca hareket ettirmek için önemli bir kuvvet uygulayabilir.
3. Mide Asitleri: Yılanın midesi, avın parçalanmasına yardımcı olan güçlü sindirim enzimleri ve hidroklorik asit içerir. Diğer birçok hayvanın aksine yılanlar yiyeceklerini çiğnemezler. Bunun yerine, avın dokularını çözmek ve kısmen sıvılaştırmak için bu sindirim sıvılarına güvenirler.
4. Sindirim: Av, yılanın sindirim sisteminde ilerledikçe enzimler ve asitler tarafından parçalanmaya devam eder. Yılanın karaciğeri ve pankreası, proteinlerin, yağların ve karbonhidratların parçalanmasına yardımcı olan ek enzimler ve sindirim sıvıları salgılar.
5. Soğurma: Sindirilen besinler yılanın bağırsak duvarlarından emilir. Yılanlarda nispeten uzun olan ince bağırsak, besinlerin emiliminin çoğundan sorumludur. Villus ve mikrovillus adı verilen özel yapılar bağırsağın yüzey alanını artırarak etkili emilimi kolaylaştırır.
6. Yetersizlik: Bir yılan, özellikle büyük veya zorlu bir av öğesini sindirmekte zorluk çekerse, onu kusabilir. Regürjitasyon, sindirilmemiş gıdanın yemek borusu ve ağız yoluyla geri getirilmesi işlemidir.
7. Boşaltım: Avın kemik, saç ve tüy gibi sindirilmemiş kalıntıları, sonunda sindirim, idrar ve üreme yolları için ortak bir açıklık olan yılanın kloakasından dışarı atılır.
Avın büyüklüğüne ve yılanın metabolizmasına bağlı olarak yılanların sindiriminin nispeten yavaş bir süreç olabileceğini belirtmekte fayda var. Bazı yılanların büyük bir yemeği tamamen sindirmesi birkaç gün, hatta haftalar sürebilir.
Yılanların avının tamamını yutma ve sindirme yeteneği, onların doğal ortamlarında hayatta kalmalarını sağlayan önemli bir adaptasyondur. Sindirilecek büyük bir av maddesi olduğu sürece, tek seferde büyük miktarda yiyecek tüketmelerini ve daha sonra uzun süre yemek yemeden gitmelerini sağlar.