- İzolasyon ve karantina: Kara Ölüm olduğundan şüphelenilen kişiler, hastalığın daha fazla bulaşmasını önlemek için diğerlerinden izole edildi. Bu durum özellikle nüfusun yoğun olması nedeniyle hastalığın hızla yayıldığı şehirlerde yaygındı. Enfekte kişiler sıklıkla şehir surlarının dışındaki belirlenmiş hastanelere veya haşere evlerine gönderiliyordu.
- Fümigasyon ve yakma: İnsanlar kötü kokuların ve miasmanın hastalığı taşıdığına inanıyorlardı, bu yüzden havayı temizlemek için sıklıkla aromatik bitkileri, baharatları ve odunları yakıyorlardı. Vebadan korunmak için sokaklarda ve halka açık yerlerde şenlik ateşleri yakıldı. Hatta bazı insanlar potansiyel enfeksiyon kaynaklarını ortadan kaldırmak için kıyafetlerini ve eşyalarını bile yaktı.
- Dini ritüeller ve dualar: Son derece dindar ortaçağ toplumunda pek çok kişi korunmak için dini uygulamalara yöneldi. İlahi müdahale ve vebadan korunmak için dua etmek üzere kitleler ve yürüyüşler düzenlendi. İnsanlar ayrıca kutsal emanetler taşıyor, dini semboller taşıyor ve hastalığı önlemek için dualar okuyorlardı.
- Kişisel hijyen: Mikrop teorisine ilişkin bilgiler sınırlı olmasına rağmen, bazı kişiler hastalığın yayılmasını önlemede kişisel hijyenin önemini anladı. Ellerini sık sık yıkadılar, enfekte kişilerle temastan kaçındılar ve atıkları uygun şekilde imha ettiler. Hatta bazıları deri veya kumaştan yapılmış koruyucu maskeler bile taktı.
- Beslenme kısıtlamaları: Bazıları, belirli yiyecek ve içeceklerin vebayı önlemeye yardımcı olabileceğine ve bunun da çeşitli diyet kısıtlamalarına yol açabileceğine inanıyordu. İnsanlar hastalığa karşı tıbbi özellikleri olduğuna inanılan bitkisel ilaçlar, baharatlar ve karışımlar tüketiyordu.
- Astroloji ve batıl inançlar: Bazı insanlar vebayı açıklamak ve önlemek için astrolojiye ve batıl inançlara başvurdu. Göksel hizalamaların veya gezegenlerin konumlarının hastalığın yayılmasını etkileyebileceğine inanıyorlardı. Diğerleri korunmak için muskalara, muskalara ve tılsımlara güveniyordu.
Kara Ölüm'ü durdurmaya yönelik bu girişimler, dönemin sınırlı tıbbi anlayışını ve kaynaklarını olduğu kadar, ortaçağ toplumunun köklü inanç ve uygulamalarını da yansıtıyor.