1. Scolex:Skolex, tenyanın başıdır ve tenyanın konağın bağırsak duvarına sıkı bir şekilde bağlanmasını sağlayan kancalar veya emiciler içerir. Bu tutunma, tenyanın yerinde kalmasına ve bağırsaktan geçen sindirilmiş gıdadaki besin maddelerini emmesine yardımcı olur.
2. Segmentasyon:Tenyalar segmentlere ayrılmış organizmalardır ve her segment bir dizi üreme organı içerir. Tenya büyüyüp olgunlaştıkça boyun bölgesinde sürekli olarak yeni segmentler üretilerek segment zincirine eklenir. Bu bölümler proglottidler olarak bilinir ve sonunda ana gövdeden ayrılabilir ve konağın dışkısıyla birlikte dışarı çıkıp tenya yumurtalarını çevreye bırakabilir.
3. Sindirim Sisteminin Eksikliği:Tenyaların kendilerine ait bir sindirim sistemi yoktur. Bunun yerine, vücut yüzeyleri veya mikrotrikler adı verilen özel yapılar aracılığıyla besinleri doğrudan konakçının bağırsağında kısmen sindirilmiş gıdalardan emerler. Bu, yiyecekleri sindirmek için enerji harcamak zorunda kalmadan gerekli besinleri elde etmelerini sağlar.
4. Yüksek Üreme Oranı:Tenyalar inanılmaz derecede üretken çoğalıcılardır. Her olgun segment (proglottid) tam bir üreme organı seti içerir ve binlerce yumurta üretebilir. Bu yumurtalar, enfekte konağın dışkısı yoluyla çevreye salınır ve konağın dışında uzun süre hayatta kalabilir, böylece yeni konakçılara bulaşma şansı artar.
5. Karmaşık Yaşam Döngüsü:Tenyaların birden fazla aşamayı içeren karmaşık yaşam döngüleri vardır ve sıklıkla ara konakçılara ihtiyaç duyarlar. Bu adaptasyon, onların bulaşma stratejilerini çeşitlendirmelerine ve farklı ekolojik alanlardan faydalanmalarına yardımcı olur. Örneğin, bazı tenyalar, son konakçılarına (örneğin bir memeli veya insan) ulaşmadan önce gelişip olgunlaşmak için bir ara konakçıya (örneğin bir böcek veya balık) ihtiyaç duyar.
6. Kimyasal Savunmalar:Bazı tenya türleri, konakçının bağışıklık sisteminden kaçmalarına yardımcı olan ve sindirim sisteminden atılma riskini azaltan koruyucu maddeler veya enzimler üretir.
7. Konakçı Spesifikliği:Bazı tenya türleri, spesifik konakçı türlere veya gruplara uyarlanmıştır. Bu adaptasyon, konakçılarıyla özel bir ilişki kurmalarına olanak tanıyarak enfeksiyon kurmalarını ve sürdürmelerini kolaylaştırır.
Bu adaptasyonlar toplu olarak tenyaların konakçılarını başarılı bir şekilde parazitleştirmesine ve konakçının sindirim sistemi içinde büyümeleri ve üremeleri için gerekli kaynakları elde etmelerine olanak tanır.